Յուշերեկոն սկսւեց Կենտոնական վարչութեան նախագահ ընկեր Գէորգ Վարդանի խօսքով: Ցուցադրւեց նկարներ Ընկեր Սեպուհ Յովհաննիսեանից, ապա ընկեր Թովմաս Թովմասեանն ու ընկեր Վագրիկ Մանուկեանը ներկայացրին ընկեր Սեպուհի կեանքն ու գործունէութիւնը: Ընթերցւեց «Ալիք» հաստատութեան եւ օրաթերթի ուղերձը նւիրւած ընկերոջ յիշատակին:

Գեղարւեստական բաժնում «Մաշտոց» երգչախումբը, մայեստրօ Ռազմիկ Օհանեանի ղեկավարութեամբ եւ դաշնակահար Արին Աւանէսեանի նւագակցուեամբ, կատարեց «Սի՛րտ իմ, սասանի՛ր», «Տէ՛ր, կեցո՛», «Ո՜վ Հայոց աշխարհ» եւ «Արփա Սեւան» երգերը՝ Կարինէ Մուրադեանի եւ Զօրիկ Ֆարհադեանի մենակատարութեամբ:

Մեներգեց Մխիթար Վարդինը, Ելոյթ ունեցաւ փոքրիկ քնարահար Մերեդիթ Մովսիսեանը, ասմունքեցին Հ.Մ.Ա.Կ.-ի Արւեստից միութեան «Երիտասարդական-պատանեկան» գրական խմբի անդամներ՝ Փրենի Գոլազիզեանը, Թենի Աւագեանը, Էմիլ Սեթխանեանը եւ Արգին Արիստակէսեանը: Յուշերեկոն աւարտւեց համեստ ընդունելութեամբ:

Կենտրոնական վարչութեան խօսք՝

Ազգային ոգի- ահա' գերագոյն հերոսը, միա'կը, մեր պատմութեան անիւը դարձնող, մեր հաւաքական ճակատագիրը վարող հերոսը:

Էապէս միայն դա է գործում մեր պատմութեան մէջ եւ պատմութեան համար: Անհատ հերոսներն ոչ այլ ինչ են, եթէ ոչ անձնաւորողներն այդ ոգու:

Մեռնում են հերոսները- Մանուէլները, Մուշեղները, Վարդանները՝ մնում է, սակայն նրանց ոգին, որն իր մարմնաւորումը գտնելով այլ հայերի մէջ՝ շարունակում է ապրել ու ներգործել:

Եւ, հէնց սրանում է հերոսների անմահութիւնը: Չէ', չի մեռնում հերոսը, նա միայն իր անօթն ու անունն է փոխում:

Գարեգին Նժդեհ

Յիշատակդ արդար, երթդ ի լոյս՝ Ընկեր Սեպուհ Յովհաննիսեան:

Հայ Մշակութային Արարատ Կազմակերպութեան ընտանիքի անունից մեր երախտանքի ու շնորհակալութեան բարի աղօթքներն ենք ուղղում հոգուդ արդար յիշատակին եւ առ բարձեալն Աստւած հայցում ենք արդար մեծութեանդ՝ հոգու խաղաղութիւն...

Հետաքրքիր արարծ ենք ՄԱՐԴ կոչւածներս... հոգեհանգստեան արարողութիւններին ու յուշերեկոների ընթացքին մտածում ենք աշխարհի անցողականութեան մասին եւ գեղեցիկ բանաձեւեր ենք հիւսում մարդակային արժէքների գերկայութեան նկատմամբ: Բանաձեւեր որոնց մոռացութեան ենք տալիս մի քանի ժամ անց...

Տեսնում ես Մեծ Ընկեր, երկար ժամանակ չի անցել յուլիսի 4-ից, երբ ինչպէս միշտ հէնց քո ու ընկերներիդ հմուտ ձեռքերով տնկած տունկի, բայց արդէն հաստաբուն ծառ դարձած կաղնու 72-րդ տարեդարձն էիր շնորհաւորում եւ բարեմաղթանքների ու քաջալերանքի խօսքեր էիր ասում քո ու ընկերներիդ հերթապահութեան հանգամանքը փոխարինած Կենտրոնական Վարչութեան նախագահին եւ մտերմիկ զրոյց էիր ծաւալում հազարաւոր կիլոմետրներ հեռաւորութիւնից, բայց եւ այնքան հարազատ ու մօտիկ ինչպէս քո հզօր ձեռքերով փոքր եղբօրդ գրկած կը շշնջայիր նրա ականջին...

Իսկ այսօր կեանքի դառն իրականութեան թելադրմամբ, հաւաքւած ենք այստեղ քո բարեմասնութիւններն յիշելու եւ քեզ բարի երթ մաղթելու դէպի յաւերժութիւն տանող գնացքի այս սահմռկեցուցիչ կանգառում:

Եւ սա «կեանք» է կոչւում...

Անկեղծ ասած մեղք պիտի համարել եթէ անընդհատ յիշենք անցեալը: Միայն անցեալն յիշելով Մեծ Ընկեր՝ արգելած կը լինենք ներգործօն անհատականութեանդ ու բանիմաց ոճիդ ազդեցութեան շարունակութիւնը տեսնելու ապագայում ընթանալիք գործընթացքում: Ընդարձակ էր քո մտահորիզոնն ու անծայր՝ մարդկային փիլիսոփայութեան համար գծած քո սահմանները: Անտեսած կը լինենք քաջութեամբ ծաւալած քո ու ընկերներիդ պայքարը մարդկային թոյլութիւնների ու ծառայողական ղեկավարման բացթողումների դէմ եթէ եզրափակւած համարենք քո գործունէութիւնը...

Թէեւ ընկերային կեանքի նորմերով անծանօթներ պիտի համարւենք մէկս միւսին, բայց միութենական պատկանելիութեան գերակայութեամբ այնքան հարազատ ենք իրար որ այսօր՝ ցանկացած «Արարատական» երախտապարտ է զգում իրեն՝ Քո ու քո նման տիտանների ծաւալած գործունէութեան համար:

Արի չխօսենք քո բարեմասնութիւնների մասին, դրա համար խօսողներ շատ կան: Քանզի դու անդամ ես եղել մեր Ժողովրդի այն փաղանգին՝ ովքեր ճիշտ գնահատելով պահի կարեւորութիւնը եւ Իրանահայ համայնքի կարիքները՝ լծւել են հեռանկարային այն ծանր աշխատանքին որն ապահովելով Ձեր օրերի ներկան, մեզ ընծայել է մինչ այսօր շարունակւող ու դեռ մինչեւ հեռու ապագան երկարող հայապահպանման ուղին:

Թոյլ տուր խօսենք Քեզ փոխարինած սերնդի մասին:

Սիրելի ընկեր Սեպուհ, մենք այնքան ծանօթ ենք իրար, որ նոյն հզօրութեամբ այսօր եւս գիտակցում ենք մեզ հասած աւանդի կարեւորութիւնը...

Սիրելի ընկեր Սեպուհ, մենք այնքան ծանօթ ենք իրար, որ նոյն համոզումով ընդլայնել ենք փորձում մեր Ժողովրդի զարգացման հորիզոնը...

Սիրելի ընկեր Սեպուհ, մենք այնքան ծանօթ ենք իրար, որ նոյն հարազատութեամբ մագնիսացած հաւաքագրւում ենք մեր Ժողովրդին ծառայելու վեհ նպատակների շուրջ...

Թոյլ տուր ընկերական անկեղծութեամբ խոստովանել ու նոյն համեստութեամբ վերանորոգել Քո ու ընկերներիդ ձեռամբ շարադրւած մեր «Արարատական»-ի ուխտը՝

Շարունակելու ենք 72 տարիների հայկական խրոխտ քայլքը, եւ «Արարատ»-եան անխախտ կամքով նւաճելու ենք մարզամշակութային նորանոր գագաթներ...

Յարգանք Քեզ, որ մաս ես կազմել պատմութեան անկիւնադարձային այն «Սկիզբը» կերտողներին, որ Քո ժամանակներում՝ «ներկայ», «այսօր» արդէն՝ «անցեալ», բայց դեռ վաղը՝ «ապագայ» որոկմամբ, պիտի շարունակւի. Եւ դա ոչ այլ ինչ էր քան՝ մեր Ժողովրդի կամքը ներկայնացնող ՀԱՅԿԱԿԱՆ ՅԱՂԹԱԿԱՆ ԵՐԹը...

Հոգուդ խաղաղութիւն Մեծ Ընկեր՝ կը փայփայենք Ձեր վեհ գաղափաներն ու դրանց հարստացնելով կը յանձնենք մեզ փոխարինող՝ գալիք սերնդին: Չէ՞ որ հէնց «Սերնդափոխութեան» գաղտնիքով էք յաւերժացրել Ձեր «Սրբազան ուխտը»...

Յիշատակդ արդար, երթդ ի լոյս՝ Մեծ Ընկեր:

Հայ Մշակութային «Արարատ» Կազմակերպութեան

Կենտրոնական Վարչութիւն

28 հոկտեմբերի 2016